You are currently viewing Περί μετασχηματισμού και άλλων δαιμονίων…

Περί μετασχηματισμού και άλλων δαιμονίων…

Την ίδια ώρα που η τράπεζα έχει ανακοινώσει τα σχέδια υλοποίησης του μετασχηματισμού της και ταυτόχρονα έχει προχωρήσει με βήμα ταχύ στην -όπως όπως- «μεταλαμπάδευση» του εγχειρήματος στους συναδέλφους των δικτύου, παρακολουθούμε σχετικές ανακοινώσεις από συλλόγους με εξαιρετικό ενδιαφέρον…

Ξύλινη γλώσσα, επανάληψη μεγαλόστομων τσιτάτων και αντιπερισπασμό με το θέμα του Κανονισμού Εργασίας… ένα θέμα πολύ σοβαρό μεν αλλά… ΤΩΡΑ προέχει η επόμενη μέρα καθώς η επόμενη μέρα θα βρει εκατοντάδες συναδέλφους εκτός υπηρεσίας.

Επί του πιεστηρίου, έπειτα από το αρχικό σοκ της ενημέρωσης και την ταχύτατη παρουσίαση του νέου εγχειρήματος σε όλο το δίκτυο, εξετάσαμε πολύ προσεκτικά τα όσα έχουν ειπωθεί και διερωτόμαστε για πολλές αρρυθμίες που εντοπίσαμε…

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

  • Ήταν επαρκές το δείγμα τριών (!!!) καταστημάτων, που είχαν επιτυχία με το νέο μοντέλο, για να γίνει αυτή η οριζόντια μετατροπή ΟΛΟΥ του δικτύου? Μήπως τα πυλοτικά καταστήματα πέτυχαν, διότι είχαν τριγύρω τους άλλα, που τα υποστήριζαν και έκαναν τη «βρώμικη» δουλειά?
  • Θα είναι εφικτό όλοι οι εναπομείναντες συνάδελφοι να κάνουν έναν πιο εξελισσόμενο ρόλο meeter-greeter επιφορτισμένο και με πωλήσεις? Δηλαδή σε σαλονάκια, stand και ατελείωτο πέρα δώθε, όλη μέρα, όρθιοι? Είναι ρεαλιστικό και βιώσιμο όντως το πλάνο αυτό?
  • Αν ανατρέξει κάποιος σε σχετικά πρόσφατες ανακοινώσεις των υπολοίπων συστημικών τραπεζών, θα παρατηρήσει ότι ναι μεν δημιουργούνται μικρά spots εξυπηρέτησης, αλλά παράλληλα διατηρείται ένας αξιόλογος αριθμός καταστημάτων, που θα κληθούν να αναλάβουν έναν πιο σύνθετο ρόλο. Διότι, η τράπεζα στη συνείδηση του μέσου πελάτη,  που επιμένει να μπαίνει σε ένα κατάστημα πια, είναι κάτι παραπάνω από μια τυπική εμπορική επιχείρηση… Αλήθεια το «βάρος» της αντίδρασης των πελατών, που άμεσα θα ξεσπάσει, ποιος θα το σηκώσει?
  • Η εξυπηρέτηση σε ένα τραπεζικό κατάστημα ήταν και παραμένει πάντα στη φιλοσοφία του μέσου Έλληνα καταθέτη. Βγάζοντας την εξυπηρέτηση από τα καταστήματά της η τράπεζα Πειραιώς, δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν και άλλες τράπεζες πρόθυμες να εξυπηρετήσουν το δυσαρεστημένο πελατολόγιο?
  • Πόσο ασφαλής είναι η επιτυχία του νέου εγχειρήματος? Και ποια η μέριμνα της Τράπεζας σε περίπτωση αποτυχίας, όταν θα έχει απωλέσει και ένα σημαντικό κομμάτι του καταρτισμένου και έμπειρου έμψυχου δυναμικού της?

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ

  • Με ποια κριτήρια έγινε ο διαχωρισμός σε back office προσωπικό? Που αποσκοπεί όλη αυτή η αδιαφανής διαδικασία, η οποία ως μοναδικό αποτέλεσμα θα έχει να υποδαυλίσει κόντρες μεταξύ των συναδέλφων και επακόλουθα να τορπιλίσει το συνολικό εγχείρημα περί μετασχηματισμού της τράπεζας?
  • Οι διοικούντες έχουν δηλώσει ότι η νέα εθελούσια είναι στοχευμένη στο προσωπικό που δηλώνεται ως back office… εν τέλει τους ενδιαφέρει η μείωση προσωπικού ή πρόκειται για στοχοποίηση συναδέλφων? Αν όχι, γιατί δεν ανοίγουν την εθελούσια με όλες τις παροχές και για τους υπόλοιπους συναδέλφους στο δίκτυο? Και τελικά, είναι προτιμητέο από την Τράπεζα να εγκλωβίσει όσους δεν θέλουν να μείνουν και όχι να παραμείνουν όσοι πραγματικά το επιθυμούν? Γιατί δεν δίνονται κίνητρα, σε όσους το επιθυμούν, να φύγουν ευχαριστημένοι και στον αντίποδα όσοι παραμείνουν να εργαστούν επίσης με ευχαρίστηση?
  • Σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε, δίνεται κίνητρο +22 μισθών σε όσους εργάζονται στο back office του δικτύου και σε καταστήματα που θα κλείσουν. Γιατί δεν δίνεται το ίδιο πριμ στους συναδέλφους της κεντροποιημένης υπηρεσίας back office? Πολύ περισσότερο όταν 45 συνάδελφοι, που εργάζονται σε αυτή, προέρχονται από καταστήματα που έκλεισαν τέλη του 2022 και δεν τους δόθηκε στην προηγούμενη εθελουσία καμία προσαύξηση!

Συνάδελφοι

Αυτά και άλλα πολλά είναι μερικά από τα σοβαρά ερωτήματα, που προκύπτουν, και στα οποία τόσο η Τράπεζα όσο και κάποιοι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι σφυρίζουν αδιάφορα. Η Τράπεζα σαφώς πρέπει να εξελιχθεί και να ανανεώσει την εμπιστοσύνη με τους πελάτες της. Όμως, με κινήσεις σπασμωδικές, πρόχειρες και ένα βραχυχρόνιο μεταβατικό στάδιο, δεν προμηνύεται κανένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα.

Το σπουδαιότερο κομμάτι της Τράπεζας είναι το έμψυχο δυναμικό της, βάσει του οποίου ανέκαμψε και πέτυχε την κερδοφορία της. Το δίκτυο, στυλοβάτης αυτής της πορείας, κλήθηκε να «βάλει πλάτη» σε χαλεπούς καιρούς και το έπραξε με επιτυχία. Μήπως η Τράπεζα θα πρέπει να μελετήσει εκ νέου το αφήγημα της και να πράξει πιο ορθολογικά και λιγότερο κοντόφθαλμα?

Είναι γνωστό ότι η ιστορία ποτέ δε δικαιώνει αυτόν που μετατρέπει το μέλλον από υπόσχεση σε απειλή

                                                                                                Θα επανέλθουμε σύντομα…